کد مطلب:14035 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:6

گنجینه پرسمان » احكام

چرا كسي كه شراب ميخورد تا چهل روز بدنش نجس است؟

باوجود اينكه طبق فتواي مشهور ميان فقهاء، شراب نجس ميباشد، امّا در آيات و روايات مطلبي كه بيانگر اين باشد كه تا چهل روز بدنش نجس است، وجود ندارد. البتّه در احاديث مذمّتهاي فراواني در مورد شراب و كسي كه آن را بنوشد وجود دارد. مثلاً حضرت اميرالمؤمنين علي(ع) فرمودند: »كسي كه شراب و هر چيز مست كننده بنوشد، تا چهل شبانه روز، نمازش قبول نميشود«. امّا همين روايت نيز درصدد اين نيست كه نوشانندهي شراب را از نماز مُعاف دارد به اين بهانه كه{P- {Vميزانالحكمة، دارالحديث، ج 4، ص 1548، ح V5147}. P}

نمازت قبول نيست پس نخوان! چه اين كه پس از برطرف شدن مستي بايد دهان يا لباس يا بدنش را كه با شراب تماس داشته تطهير كند تا بدنِ نمازگزار پاك شده و آن وقت نماز را هم بخواند. و البتّه علّت قبول نشدن نماز نوشندهي شراب (خَمر و مسكرات) تعارض آن با هدف نماز است زيرا حقيقت و هدف نماز آن است كه آدمي به تعادل در انديشه، گفتار و كردار رسيده و به تنظيم عادلانه و عاقلانهي روابط در زندگيِ فردي، خانوادگي و اجتماعي بپردازد، به نحوي كه كار و كردارش از حدود مناسبات الهي و قوانين ديني خارج نشود! ولي اثري كه خَمر بر انسان ميگذارد اين است كه(بر اساس حديث حضرت امام صادق(ع) در مورد علت تحريم شراب) »شراب و هر مستكنندهي ديگر، اثراتِ تخريبي بر ساختار فيزيكي و بنيانهاي فكري و روحي آدمي دارد. در اين فرآيند، شرابخور دچار ارتعاشاتِ رواني گشته و با سُست شدنِ اركان تعقّلياش از آن چه ستون و بنيان شخصيّتاش است فاصله گرفته و بلكه به ويراني آن ميپردازد. چندان كه مروّت و جوانمردي را زير پا گذاشته و نسبت به ارتكابِ جرايم جرأت و گستاخي پيدا ميكند؛ تا آن جا كه حاضر است خونريزيها نموده و حريمهاي عفت و حياء و پاكدامني را با فحشاء لكِّهدار نمايد. و بلكه هيچ تعصّب و غيرتي نسبت به حق و حريمِ خود و منسوبيناش نداشته و از آن كه اينان مورد تجاوز قرار گيرند هم باكي ندارد. و اين حالت تنها يك اثر دارد و آن نيز نابودي عقل است. عقلي كه خدا و نبوت و احكام به وسيلهي او پذيرفته شده«. حال خود بگوئيد: چگونه نماز چنين كسي قبول شود؟ مگر نبايد نماز، »تنهي{P- {Vهمان، ص 1546، ح V5140}. P}

عنِ الفحشاء و المنكر« باشد؟ يعني انسان را از فحشاء و منكرات باز دارد؟

{P- {Vعنكبوت، آيهي V45}. P}

خلاصه سخن آن كه شراب بدن را نجس ميكند اما فقط آن قسمتهايي از بدن كه به طور مستقيم با اين ماده تماس گرفته باشد، آن هم با شستن پاك ميشود، لكن روح را پليد و آلوده ميكند كه تا مدتها اثر آن باقي است چنان كه قوه درك و تشخيص را از او زايل ميكند.